آنتی بیوتیک ها در افزایش پیشروی سرطان پوست چه نقشی دارند؟ - وبلاگ پیشرو

به گزارش وبلاگ پیشرو، آنالیز نو پژوهشگران آمریکایی نشان می دهد که آنتی بیوتیک ها ممکن است با تخلیه میکروبیوم روده، به افزایش سرعت پیشروی سرطان پوست منجر شوند.

به گزارش ایسنا و به نقل از تکنولوژی نتورکز، یک پژوهش تازه که روی موش ها اجرا شده است، نشان می دهد که آنتی بیوتیک ها ممکن است با ایجاد اختلال در میکروبیوم روده و تضعیف پاسخ ایمنی، پیشروی ملانوما و رسیدن آن به استخوان ها را تسریع نمایند.

نقش میکروبیوم در سلامتی و بیماری

میکروبیوم روده، مجموعه ای از تریلیون ها میکروب از جمله باکتری ها، ویروس ها و قارچ ها است که در روده ما زندگی می نمایند. باکتری ها، آن دسته از اعضای میکروبیوم روده ما هستند که به خوبی مطالعه شده اند. هر یک از ما بین 200 تا 1000 گونه باکتری را در روده خود نگهداری می کنیم.

پژوهش ها نشان داده اند که ترکیب میکروبیوم روده ما می تواند بر سلامت بدن ما در بیماری هایی مانند بیماری های خودایمنی و اختلالات التهابی روده تأثیر بگذارد. علاوه بر این، میکروبیوم در سلامت بافت استخوانی از جمله تنظیم تراکم مواد معدنی استخوان، رشد اسکلت و پوکی استخوان نقش دارد.

بسیاری از انواع سرطان معمولا به نقاط دوردست بدن توسعه می یابند یا متاستاز می نمایند که از جمله آن ها می توان به ملانوما اشاره نمود. ملانوما، یک نوع تهاجمی از سرطان پوست است که اغلب به استخوان ها توسعه می یابد.

پس از متاستاز، مقدار بقای بیماران معمولا به پنج سال می رسد و مقدار بقا فقط 30 درصد است. نکته مهم، اختلال و عدم تعادل میکروبیوم است که با نام دیس بیوز (Dysbiosis) شناخته می گردد و با پیشروی سرطان مرتبط است، اما نقش میکروبیوم در رشد تومور های استخوانی ناشناخته است.

پژوهشگران دانشگاه اموری (Emory University) در پژوهش تازهی، از موش ها برای آنالیز چگونگی تأثیر میکروبیوم بر واکنش ایمنی و رسیدن ملانوما به استخوان استفاده کردند.

اختلال در میکروبیوم، رشد تومور استخوان را افزایش می دهد

دانشمندان با تزریق سلول های ملانومای انسانی به قلب یا استخوان ساق پای موش، توسعه ملانوما در استخوان ها را مدل سازی کردند. میکروبیوم های آن ها نیز با استفاده از ترکیبی از آنتی بیوتیک های پرکاربرد مانند آمپی سیلین، وانکومایسین و مترونیدازول تخلیه شد. نتیجه آزمایش نشان داد که درمان با آنتی بیوتیک، بیش از 99 درصد میکروبیوم را حذف نموده و رشد تومور در موش هایی که آنتی بیوتیک دریافت نموده اند، در مقایسه با گروه های کنترل نشده به طور قابل توجهی بیشتر است.

اما مکانیسم عامل این اتفاق چه بود؟ پژوهشگران دو نوع سلول ایمنی شامل سلول های کشنده طبیعی (NK) و سلول های T یاری نماینده1 (Th1) را که در واکنش ایمنی به ملانوما نقش دارند، آنالیز کردند تا ببینند آن ها چه نقشی در این پدیده ایفا می نمایند. آن ها نشان دادند که وجود تومور های استخوانی باعث افزایش تعداد سلول های NK و Th1 در مغز استخوان می گردد.

با وجود این، تخلیه میکروبیوم با آنتی بیوتیک ها، از این افزایش جلوگیری کرد. علاوه بر این، نتایج آزمایش نشان داد که آنتی بیوتیک ها، انتقال سلول های NK و Th1 را از روده ها به تومور ها کاهش می دهند. بنابراین، این موضوع نشان می دهد که تغییرات میکروبیوم ناشی از آنتی بیوتیک ها ممکن است واکنش ایمنی به سلول های سرطانی در استخوان را تغییر دهد.

به طور کلی، این نتایج نشان می دهند که سطحی از تداخل روده و استخوان در واکنش ایمنی وجود دارد. دکتر سابهاشیس پال (Subhashis Pal)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: یافته های ما نشان دادند که کاهش میکروبیوم روده ناشی از آنتی بیوتیک، متاستاز ملانوما به استخوان را تسریع می نماید. کاهش میکروبیوم روده، از توسعه سلول های NK و Th1 روده ناشی از ملانوما و مهاجرت آن ها از روده به استخوان های حامل تومور جلوگیری کرد.

کاربرد این درمان برای سایر سرطان ها

نتایج این پژوهش، نقش میکروبیوم را در تنظیم واکنش ایمنی نسبت به تومور های استخوان نشان می دهد و این نکته را متذکر می گردد که استفاده از آنتی بیوتیک ها ممکن است اثرات منفی را در بیماران مبتلا به ملانوما با متاستاز های استخوانی ایجاد کند.

با وجود این، پال و همکارانش قصد دارند آنالیز نمایند که این یافته ها تا چه مقدار ممکن است برای انسان های بیمار و سایر انواع سرطان کاربرد داشته باشند.

پال اضافه نمود: ما به طور مداوم در حال کوشش برای درک بهتر تداخل روده و استخوان طی روند متاستاز استخوان هستیم. در حال حاضر، ما با یک مدل از سرطان پستان کار می کنیم تا بفهمیم که آیا میکروبیوم روده، متاستاز سرطان پستان به استخوان را تنظیم می نماید یا خیر. بعلاوه، ما برنامه ای برای کار کردن با نمونه های بالینی بیماران مبتلا به سرطان داریم تا به آنالیز تأثیر میکروبیوم انسانی بر رشد تومور بپردازیم.

این پژوهش، در The Journal of Clinical Investigation به چاپ رسید.